|
Jan Mathijs Winters was een Vlaamse priester, dichter en letterkundige. Hij werd geboren als zoon van Maria Catharina Box en Gerard Winters, die bareelwachter, boer, winkelier en herbergier was in Sledderlo. Na het behalen van zijn humaniora in 1884, studeerde hij aan het Kleinseminarie Saint-Roch te Ferrières. In 1887 trad hij toe tot de redactie van het tijdschrift *'t Daghet in den Oosten*, een taal- en volkskundig weekblad voor de provincie Limburg, dat bestond tot 1914. Dit tijdschrift werd in 1885, mede door toedoen van Guido Gezelle, opgericht door August Cuppens en Jacob Lenaerts. Samen met Winters werden zij bekend als het Limburgs Driemanschap. In 1889 werd Jan Mathijs tot priester gewijd, waarna hij tot 1890 leraar was aan Saint-Roch. Hij verlangde echter terug naar zijn geboortegrond en werd in 1890 benoemd tot kapelaan in Alken. Van 1901 tot 1916 was hij pastoor in Riemst. Gedurende deze periode schreef hij regelmatig voor tijdschriften zoals *'t Daghet in den Oosten*, *De Banier* en *Limburgse Bijdragen*. Tot zijn werken, vaak beïnvloed door de stijl van Guido Gezelle, behoren: In 1916 werd Winters pastoor in Lummen, waar hij bij zijn aankomst de verwoeste pastorie aantrof en bij de kapelanie ging wonen. Vanwege zijn zwakke gezondheid stopte hij met dichten. In 1933 moest hij zijn ambt neerleggen en twee jaar later overleed hij in het Salvatorziekenhuis in Hasselt. In 1964 werd zijn 100e geboortedag herdacht met een feest, en er werd een herdenkingstegel geplaatst op de gevel van zijn geboortehuis. Een tiental jaren later werd dit huis echter gesloopt. Zie ook: Wikipedia, Schrijversgewijs |
